Այսօր ուրախ օր էր

Այսօր շատ հետաքրքիր օր էր, ամեն դասարան մի երկիր էր ներկայացնում: Տարբեր ազգային պարեր պարեցինք :  Բոլոր երեխաները ,նաև մեր սիրելի ուսուցիչները շատ գեղեցիկ էին: 

Ինքնանկար

Ես մի քանի տարի հետո

Հայոց Կենաց Ծառը

Ծիրանենի

  

"Ծիրանի ծառ մեծ, սիմվոլիկ արժեքներ ունի հայոց հոգիին մեջ:"
- Վ. Սարոյան

"Մի վիթխարի ծիրանի փող, առանց հին ահի եւ նոր խնդությամբ հնչեցնում է մեր արդար երգերը:"
- Ա. Բակունց

Ծառը, որպես կենտրոնական ավանդական խորհրդանիշներից մեկը, հայտնի է շատ վաղուց: Ըստ ազգագրագետ բանահավաքների տարբերակման՝ առասպելական ծառերի գլխավոր տեսակներն են “համաշխարհային ծառը”, “կենաց ծառը”, “իմաստնության ծառը”, “մահվան ծառը”, “տոտեմական ծառը” և այլն:

Առասպելական ավանդապատումներում շատ հաճախ Համաշխարհային ծառը պատկերվում է Երկրի կենտրոնից կամ “պորտից” դեպի Երկինք խոյացող ծառի տեսքով, որի ուղղաձիգ առանցքը կապում է երեք աշխարհները՝ վերևինը (երկինքը), մեջտեղինը (երկիրը) և ներքևինը (ստորերկրյա աշխարհը): Կենդանիները, մարդիկ և ոգիները Համաշխարհային ծառի վրա տեղաբաշխվում են ըստ այդ երեք աշխարհների: Իր էությամբ Համաշխարհային ծառի խորհուրդը շատ մոտ է Տիեզերական լեռան խորհրդին: Երբեմն դրանք համընկնում են, հաճախ՝ լրացնում մեկ մեկու:

Ծիրան բառը հայկական ծագում ունի։ Ստուգաբանորեն ծիրան նշանակում է տիեզերական պտուղ։ Հայկական ծիրան բառից են առաջացել վրացերեն ճերամի, աբխազերեն աճերամ, մոնղոլերեն` ձերան, կիրգիզերեն՝ ջերան բառերը։

Հայոց լեզվում ծիրանանալ նշանակում է թագավոր դառնալ, թագադրվել, արքայանալ։ Ծիրանածնունդ կամ ծիրանածին նշանակում է թագավորածին, արքայածին, արքայազն կամ արքայորդի: Ծիրանակիր նշանակում է թագավոր, արքա։ Ծիրանի գոտի նշանակում է ծիածան կամ երկնքի յոթ 
կամար, Արամազդի կամ Աստծո գոտի։

Համո Սահյան

ԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Բանաստեղծ Համո Սահյանը (Հմայակ Սահակի Գրիգորյան) ծնվել է Սիսիանի շրջանի (այժմ՝ Սյունիքի մարզ) Լոր գյուղում: 1937 թ. ավարտել է Բաքվի երկամյա հայկական ուսուցչական ինստիտուտը: Մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին: Աշխատել է մի շարք թերթերում և ամսագրերում, որոնց թվում Բաքվի «Խորհրդային գրող» ամսագրում, «Կոմունիստ» և «Ավանգարդ» թերթերում, «Ոզնի» հանդեսում: 1965 – 1967 թթ.եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խբագիրը:

Հ. Սահյանի բանաստեղծությունները տպագրվել են դեռևս 30-ական թվականներից, սակայն նա համընդհանուր ճանաչման է արժանացել ռազմաճակատում գրած «Նաիրյան դալար բարդի» բանաստեղծությամբ, որը հատկանշվում է Հայաստան երկրի հանդեպ կարոտի հուզական բռնկումով և անմիջականությամբ:

Համո Սահյանի առաջին գիրքը` «Որոտանի եզերքին» բանաստեղծությունների ժողովածուն տպագրվել է 1946 թ.: 

<< Ծնունդդ շնորհավոր, հայ մեծ երգահան և ուսուցիչ>>